Фобиялар – бемор миясига ўрнашиб қолган қўрқув, ваҳима; киши руҳиятининг бузилиш ҳолати. Кўпчилик руҳий касалликлар (масалан, шизофрения)да бошланғич белги, неврозлар ҳамда психастенияштт асосий белгиси ҳисобланади. Қўрқув ва ваҳима ҳисси бемор сезги ҳамда хатти-ҳаракатларида кўринади. Фобиялар мазмуни жиҳатидан турлича бўлади. Агарофобияда киши якка ўзи кўча ва майдонларни кесиб ўтишдан чўчийди. Айхмофобия – пичоқ, қайчи, тўғнағич ва бошқа(лар) ўткир асбоблардан (худди танасига қадаладиганидек) қўрқиш; нозофобия – айрим тузалмайдиган касалликка чалиниш ёки уни юктиришдан қўрқиш (сифолофобия – захмдан, канцерофобия – ракдан); танатофобия – ўлимдан ваҳималаниш; клаустобия – одам гавжум жойлар ва транспортда юришдан қўрқиш; монофибия – ёлғизликдан, якка қолишдан ваҳимага тушиш; эрейтофобоя – қизариб кетиш, уялиш ва ҳ. к. Фобияларда бемор доим кўнгли ғаш, паришонхотир бўлиб, тушкунликка тушади, кўпинча, қўрқув таъсирида ўзини ҳимоя қилаётгандек бемаъни хатти-ҳаракатлар (масалан, касаллик юкмаслиги учун ўзини ҳаддан зиёд озода тутиш, вақт-бевакт қўл ювавериш ва бошқа(лар))га одатланади. Қаттиқ чарчаш, қўрқиш, руҳий изтироб ва бошқа(лар) натижасида соғлом кишиларда хам баъзан вақтинчалик фобиялар кузатилади, лекин бу ҳолат салбий омиллар йўколганидан кейин ўтиб кетади.